เจ้าของเสียงปริศนา
“ในหลวง อย่าทิ้งประชาชน”
“ในหลวง อย่าทิ้งประชาชน”
....................................................
“ในหลวง อย่าทิ้งประชาชนนะ”
หลายคนคงจำประโยคนี้ได้
หลายคนคงจำประโยคนี้ได้
ประโยคนี้เป็นเสียง "ปริศนา" ในวันเสด็จพระราชดำเนินกลับประเทศสวิตเซอร์แลนด์เพื่อทรงศึกษาต่อ ขณะที่ประทับรถพระที่นั่งไปสู่สนามบินดอนเมือง พระองค์ทรงได้ยินเสียงตะโกนดังๆ ว่า “ในหลวง อย่าทิ้งประชาชนนะ”
เสียงนั้นทำให้พระองค์ทรงนึกตอบบุคคลผู้นั้นในพระราชหฤทัยว่า “ถ้าประชาชน ไม่ทิ้งข้าพเจ้าแล้วข้าพเจ้าจะทิ้งประชาชนอย่างไรได้”
เรื่องราวต่อมาหลังจากนั้นอีกประมาณ 20 ปี เมื่อพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช ทรงพบชายที่ร้องตะโกนทูลพระองค์ไม่ให้ทิ้งประชาชน โดยทราบว่าเป็นพลทหาร และเมื่อพ้นประจำการก็ออกไปทำนาอยู่ในต่างจังหวัด
ชายคนนั้นได้เข้าเฝ้าจึงเข้ากราบบังคมทูลสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณที่ไม่ทรงทิ้งราษฎร โดยกราบทูลว่า...ตอนที่เขาร้องไปนั้น เขารู้สึกว้าเหว่ และใจหายที่เห็นพระเจ้าแผ่นดินจะเสด็จฯ ไปจากเมืองไทย กลัวจะไม่เสด็จฯ กลับมาอีก เพราะคงจะทรงเข็ดเมืองไทย เห็นเป็นเมืองที่น่ากลัว น่าสยดสยอง
ชายคนนั้นกราบทูลว่า เขาดีใจมากที่ได้เฝ้าฯ และกราบบังคมทูลถามว่า “ท่านคงจำผมไม่ได้ ผมเป็นคนร้องไม่ให้ท่านทิ้งประชาชน”
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรับสั่งถามว่า “เราน่ะรึที่ร้อง”
“ใช่ครับ ตอนนั้นเห็นหน้าท่านเศร้ามาก กลัวจะไม่กลับมา จึงร้องไปเหมือนคนบ้า” ชายคนนั้นกร่าบทูล
“ใช่ครับ ตอนนั้นเห็นหน้าท่านเศร้ามาก กลัวจะไม่กลับมา จึงร้องไปเหมือนคนบ้า” ชายคนนั้นกร่าบทูล
พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดชจึงทรงตอบ “นั่นแหละ ทำให้เรานึกถึงหน้าที่ จึงต้องกลับมา”
จาก สมุดภาพพระบรมฉายาลักษณ์ ซึ่งสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถโปรดเกล้าฯ จัดทำขึ้นถวายพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เพื่อพระราชทานเป็นที่ระลึกแก่ผู้เข้าเฝ้าฯ ในวโรกาสเฉลิมพระชนมพรรษา 5 ธันวาคม พุทธศักราช 2511
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น