เรื่องเล่า จากรั้ว….

มึง เด็ดหัว พลฯ สื่อสารมันก่อนนะ ไอ้คนที่มีวิทยุบนหลัง

ผมสั่งลูกน้องที่ยิงแม่นที่สุด mark จุดที่จะซุ่มโจมตี

ที่เหลือ กระจายกำลังซุ่มบริเวณตำบลที่เหมาะสมต่อการซุ่มโจมตี เรียงกันเป็น 2 ด้าน คล้ายเส้นขนาน คล้ายรางรถไฟ

ตรงกลางระหว่างเราเป็นพื้นที่ สังหาร (Killing Zone) ฝ่ายตรงข้ามเข้าพื้นที่นี้เมื่อไหร่

ให้ยิงประสานเป็นเป็นตาข่าย อย่าให้พวกมันรอดไปแม้แต่คนเดียว รับทราบ!!!!

รับทราบ! ลูกน้องทั้ง 10 ทวนคำสั่งก่อน แยกย้ายประจำตำแหน่ง ซุ่มรอ

ผมเป็นหัวหน้าหมวดปืนเล็ก คุมกำลังพล 10 คน ได้รับมอบหมายภารกิจซุ่มโจมตี กองกำลังฝ่ายตรงข้าม

พวกเราเดินทางมายังพิกัดเป้าหมาย ทวนแผนการซุ่มโจมตี ก่อนวางกำลังตามตำแหน่ง

การซุ่มโจมตี เป็นวิธีที่ใช้กำลังพลจำนวนน้อย เคลื่อนกำลังสะดวก ใช้วิธีโจมตีแบบฉาบฉวย หลบหลีกได้ง่าย สร้างความเสียหาย หรือ ตัดกำลังฝ่ายตรงข้ามได้สูง แต่ การสูญเสียกำลังพลต่ำ

เราเข้าถึงจุดซุ่มเวลา 3 ทุ่ม(09.00) เวลานัดหมายจากสายข่าว ฝ่ายตรงข้ามจะถึงจุดซุ่มโจมตีคือ เที่ยงคืน  00.00 น.

สถานาการณ์อึมครึม อึดอัด ร้อนอบอ้าว ยุงกัด ความเหนื่อยล้าจากภูมิประเทศที่หฤโหด

พวกเราซุ่มเงียบที่สุด การเคลื่อนไหวแต่เพียงน้อยนิดหมายถึง ชีวิตที่ปลิดปลิวไปกับคมกระสุนฝ่ายตรงข้าม

สถานการณ์ กลางคืน การตรวจการณ์ ทำได้ไม่กี่เมตร การเงียบจึงสำคัญที่สุด

นาน สองนาน ขณะทุกสิ่งกำลังเงียบกริบ ทันใดนั้น เสียงโป้งป้าง ๆ ดังสนั่นหวั่นไหว ใจตกไปอยู่ตาตุ่ม

พวกมึงถูกล้อมไว้หมดแล้ว และ พวกมึงโดนรุมสังหารตายหมดเกลี้ยง

มาเรียงหน้ากระดาน ปฏิบัติ!!!

เสียงดัง ฟังชัด ราวมัจจุราชสั่ง พวกเราสะดุ้งตื่น ตาเหลือก วิ่งเข้าแถวเรียงหน้ากระดาน

ก่อนครูฝึกจะสั่งซ่อม ยึดพื้นคนละ 100 ครั้ง ผมหัวหน้า โดนหนักกว่าเพื่อน 150 ครั้ง

โทษฐาน พาลูกน้องตายเรียบ ด้วยเสียงประทัดของครูฝึกที่แอบย่องเข้ามาแล้วจุดประทัดยังกะเทศกาลตรุษจีน

ขณะที่เข้าเรียนฐานซุ่มโจมตี เราผ่านมาหลายฐาน  เหนื่อย สุด ๆ ร่างกายไม่ไหว ขณะซุ่ม จึงเผลอนอนหลับทั้งหมู่

จะตื่นอีกที  ก็เสียงปลุกจากประทัด ครูฝึก

ข้าศึกนะเหรอ ? หึ หึ เดินผ่าน ไม่เหยียบหัวพวกเราก็บุญแล้ว (เพื่อน รด.ที่เรียนการหลบหลีกจากการซุ่มโจมตี)

มันเป็นประสบการณ์การฝึกภาคสนาม ของกองอาสารักษาดินแดนหรือ รด. ที่ผมประทับใจไม่รู้ลืม

ครูสรุปบทเรียนที่ฐาน “วินัยที่หย่อนยาน คือ การผลาญชีวิตตัวเองและเพื่อนที่เลือดเย็นที่สุด”

ถ้าเป็นการรบจริง นอนหลับอย่างนี้ ได้นอนเฝ้าผีเพื่อน ๆ แน่ พวกเอ็ง ครูฝึกหัวเราะ 5 5555

….

…ครูต้วย  ควายคึก….

- See more at: http://www.weloverta.org/site/?p=6211#sthash.nSA9bQLf.dpuf